تاریخ زبان فارسی

در این کتاب تاریخ ایران به دو دوره تقسیم شده است: ایران پیش از اسلام، ایران پس از اسلام؛ اما از زبان پارسی باید آن را به سه دوره تقسیم کرد: دوره باستان، دوره میانه و دوره نوین تاریخ زبان فارسی.

دوره باستان که از آغاز هزاره اول پیش از میلاد آغاز می‌شود و تا 331 پیش از میلاد را در بر می گیرد، دوره رواج فارسی باستان بوده است. در زبان فارسی باستان اسم و صفت و ضمیر صرف می‌شده و فعل ها دستگاه ‌های مختلف داشته است؛

و نوشتن آن به الفبایی بوده است که به آن الفبای میخی می‌گویند، چون حرف ها شبیه به میخ بوده است. مهم ترین نوشته ای که به فارسی باستان نوشته شده کتیبه ی داریوش بزرگ بر کوه بیستون است.

دوره میانه از 331 پیش از میلاد آغاز می‌شود و تا سال 867 میلادی (برابر با 254 هجری خورشیدی) ادامه می یابد، سالی که یعقوب لیث صفار به سلطنت رسید و زبان پارسی را زبان رسمی ایران کرد.

فارسی میانه، زبان رایج این دوره، به چندین الفبا نوشته می‌شده و قواعد دستوری مختلفی داشته است.

مشهور ترین لهجه های فارسی میانه، فارسی میانه زردشتی بوده است که فارسی دری دنباله آن می باشد. فارسی میانه زردشتی زبانی است که دین زردشتی و فرهنگ آن دین را در بر دارد.

دوره نوین که از سال 254 هجری خورشیدی آغاز می‌شود و تا امروز نیز ادامه دارد، دوره رواج فارسی دری – به معنی درباری و رسمی – است. این زبان به الفبایی که از عربی گرفته شده نوشته می شود.

  خرید  کتاب های دست دوم عمومی

موضوع و دوره ها:

کتاب تاریخ زبان فارسی شامل: 1- زبان فارسی در دوره باستان 2- زبان فارسی در دوره میانه 3- زبان فارسی در دوره نو

مناسب برای:

مناسب برای دانشجویان وافزون بر آن سایر علاقه‌ مندان به زبان فارسی و هم چنین کسانی که خواهان به دست آوردن اطلاعاتی درباره ی تاریخچه و تحول زبان فارسی هستند می‌توانند از آن بهره مند گردند. تاریخ زبان فارسی

این کتاب برای دانشجویان دوره ی کارشناسیِ رشته زبان و ادبیات فارسی در درس تاریخ زبان فارسی و دانشجویان رشته های زبان های باستانی ایران و زبان شناسی همگانی تهیه شده است.

بخشی از متن کتاب تاریخ زبان فارسی:

بخش اول زبان فارسی در دوره ی باستان

فصل اول: زبان های هندی و اروپایی

زبان فارسی از خانواده ی زبان های هندی و اروپایی است. زبان های هندی و اروپایی از حدود هزارۀ اول پیش از میلاد مسیح در بخش بزرگی از اروپا و جنوب و جنوب غربی آسیا رایج بوده و از نیمه دوم سده ی پانزدهم میلادی در آمریکا و آفریقا و اقیانوسیه هم رایج گشته اند. خانوادۀ زبان های هندی و اروپایی از گروه ‌های زیر تشکیل شده است:

آناتولیایی

این گروه که دیگر رایج نیست در هزاره های اول و دوم پیش از میلاد مسیح در ترکیۀ آسیایی امروز و شمال سوریه رواج داشته است.

مهم ترین شاخۀ گروه آناتولیایی، حتی است که زبان رسمی امپراطوری حتی بوده است.

دوره ی برپایی آن امپراتوری، هزارۀ دوم پیش از میلاد مسیح بوده است. قدیم ‌ترین اثر این زبان مربوط به سدۀ هفدهم پیش از میلاد مسیح و جدید ترین اثر آن، مربوط به سدۀ سیزدهم پیش از میلاد مسیح است. آثار حتّی در اوایل سدۀ بیستم میلادی در بغازکوی (واقع در نزدیکی آنکارا) به دست آمد. تاریخ زبان فارسی

هندی و ایرانی

این گروه از دو شاخه تشکیل شده است:

الف) هندی: شاخۀ هندی از پیش از هزارۀ اول پیش از میلاد مسیح تا کنون در شمال و بخش مرکزی هند و پاکستان رایج بوده است.

قدیم ترین اثر شاخۀ هندی، سنسکریت و ودایی است که «ریگ واد» تقریباً از حدود هزارۀ اول پیش از میلاد مسیح، بدان نوشته شده است. هندوستانی و اردو و بنگالی و سینهالی (رایج در سیلان) و رومانی (زبان کولی ها) از زبان های امروزی هندی است. تاریخ زبان فارسی

ب) ایرانی: شاخۀ ایرانی در هزارۀ اول پیش از میلاد مسیح در ایران و افغانستان، و در شمال در منطقۀ میان مجارستان و ترکستان چین رایج بوده است.

قدیم ترین گونه های شاخه ایرانی، اوستایی و فارسی باستان است که اوستایی، زبان اوستا کتاب مقدس زردشتیان، و زبان فارسی باستان، زبان رسمی داریوش کبیر (سلطنت از 522 تا 486 پیش از میلاد مسیح) و خشایار شا (سلطنت از 486 تا 465 پیش از میلاد مسیح) و جانشینان آنان است. برخی از زبان های امروزی شاخۀ ایرانی عبارتند از: فارسی و پشتو و کردی و آسی و بلوچی. تاریخ زبان فارسی

 

برای خواندن مطالب و خرید کتاب های دست دوم معماری و شهرسازی و کتاب های دانشگاهی بیشتر، با سایت یار مهربان همراه باشید.

ضمناً سایت کسب و کارت بامن هم میتونه در مورد تولید محتوای کسب و کارتون، کمک زیادی به شما داشته باش.